ratusz i jego historia
Najstarsza wzmianka o nim pochodzi z 1349 roku. Prawdopodobnie jednak już w pierwszym ćwierćwieczu XIV wieku istniał w Głogowie murowany ratusz. Najstarszą częścią bloku śród-rynkowego była założona na planie kwadratu wieża, której powstanie datuje się na schyłek XIII wieku. Odtworzona w latach 1994-1996, posiada w przyziemnej części fragment oryginalnego muru. Średniowieczny ratusz miał być budowlą dwuskrzydłową. Ze skrzydła zachodniego założonego na planie prostokąta, dobudowanego po południowej stronie wieży, zachowały się jedynie fragmenty fundamentów i ścian piwnicznych. Skrzydło południowe wzniesione w XV wieku było budowlą dwutraktową - zachowała się z niego ściana wschodnia do wysokości piętra.
Na wschód od wieży rozciągały się w średniowieczu sukiennice, jeszcze dalej w miejscu gdzie dzisiaj stoi teatr - ławy mięsne. W XV wieku lub pod koniec XIV wieku wybudowano dwunawową halę, której pokaźne relikty stanowią zręby wschodniej części obecnego ratusza. Był to tzw. SMATRUZ. Jego piwnice przetrwały do dziś niemal bez zmian. W dawnym ratuszu na I piętrze, znajdowała się sala posiedzeń rady miejskiej, na II piętrze pokój sesji sądowych, kancelaria, stare archiwum, ratuszowa registratura.
W latach 1832-1835 ratusz i zniszczoną część restauracyjną gruntownie przebudowano wg projektu A. Sollera, jednego z najlepszych uczniów K.F. Schinkla. Główne elewacje, zachodnia i południowa, zostały zakomponowane symetrycznie z motywów charakterystycznych dla klasycystycznej stylistyki szkoły berlińskiej. W części wschodniej pozostały elementy dawnej budowli. Dwuskrzydłowa zachodnia część została wzniesiona od fundamentów. Otrzymała surowy klasycystyczny wystrój elewacji. Część wschodnia stanowiła kolejną adaptację dawnego smatruza. Elewacje tej części wykonane w stylu florenckiego renesansu, wyróżniają się bogatym zasobem form architektonicznych i dekoracyjnych. W takiej postaci przetrwał ratusz do 1945r. kiedy został podobnie jak większość budynków w mieście mocno zniszczony.